Hemşire Adayı AYŞE

Annem ve babam boşandıkları için biz, üç kız kardeş, babaannem ve dedemle birlikte yaşayageldik. Babam, yurtdışında inşaatlarda çalışıyor; bazen yanımıza uğruyordu. Ben dokuz yaşımdayken, annem, anmak istemediğim bir biçimde canından oldu. Babamsa tutuklandı. O günden beri, yüksek öğrenim görüp bir meslek sahibi olmak ve hayatıma daha güzel bir yön vermek istedim. Dedemin, hepimizi birden okutabilecek gücü yoktu. Ben, liseyi, kardeşlerimden ayrılıp bir başka akrabamızın yanında okudum.

Hayallerim, daha büyüktü; ancak, elimdeki imkanlarla Hemşirelik Bölümü’nü kazanabildim. Lisede, öğretmenlerimin desteği ve kendi çabalarımla bir yerlere gelmiştim. Üniversiteye başlamadan, yazın çalışıp biraz para biriktirdim. Başka bir şehirde tek başıma öğrenim görebilmemse zordu. Üniversitede, okullar açıkken çalışmayı göze alamıyordum. Derslerime ağırlık verip bir ân önce mezun olmam ve kendi ayaklarımın üstünde durmam gerekiyordu.

EGET Vakfı sayesinde yaşadığım bu açmaz ortadan kalktı. Artık rahat bir şekilde okuluma devam edebiliyorum. İş hayatına atıldıktan sonra, bu ailenin içinde olacağım için, ayrı bir mutluluk duymaktayım.

Ayşe