Doktor Adayı UYGAR
Büyüdüğüm yöre, işçi ailelerinin, gelir seviyesi ortalamanın altında kişilerin yaşadığı; eğitim düzeyi çok da yüksek olmayan insanların semtiydi. En büyük şansım, annemin beni, neredeyse bütün arkadaşlarımın aksine, oturduğumuz mahalledeki okula değil de, başka bir semtte, daha nitelikli eğitim sağlayan bir ilkokula göndermiş olmasıydı. Liseyi ise, başka bir ilçedeki bir anadolu lisesinde okudum. Her gün, yarım saat yürüyerek, 1 saat de otobüsle yol alarak okula gidiyordum. 9. ve 10. sınıfta çok sorumluluk sahibi bir öğrenci değildim. Hatta sınıflarımı geçmekte zorlandığımı bile söyleyebilirim.
11. sınıfın başlarında, babam hastalanıp yataktan kalkamayacak bir hale geldi. Ablam üniversitede öğrenim görmekteydi; dolayısıyla babama, annem ve ben bakıyorduk. Bu durum, hem psikolojik hem de fiziksel olarak çok zorluklar doğursa da, bende önemli bir silkelenişe sebep oldu.. Sorumluluk açısından en önemli gelişimimi o yıl yaşadım ve notlarım beklediğimden de iyi geldi. 12. sınıfa geçtiğimde, üniversite sınavına hazırlanmaya başladım. Sıralamada, lisemde açık farkla birinci oldum. İlk oturumda, ilk 29 bin öğrenci arasındaydım. İkinci oturumda, daha da üst yerlerde olacağıma emindim; fakat YGS’den hemen bir ay sonra babamı kaybettim. LYS’ye istediğim gibi hazırlanamadım ve dilediğim sonuca ulaşamadım; ama pes de etmedim. Annemin de isteğiyle, sınavlara yeniden hazırlanmaya karar verdim.
İkinci senemde, hedefim olan tıp fakültesini kazandım. Maddi olarak babamdan geriye, yalnızca, anneme bağlanan dul; bana ve ablama bağlanan yetim maaşları kaldı. Bu miktar üniversite öğrenimi görecek bir öğrencinin ihtiyaçları için alabildiğine yetersizdi. Bir büyüğümün beni haberdar etmesiyle, EGET Vakfı’na burs başvurusunda bulundum ve kabul edildim. Okuduğum fakültenin ders yoğunluğu, devlet yurdunda kalmaya uygun olmadığı için, arkadaşlarımla birlikte bir eve taşındım. Bu günlerde eğitimime daha rahat şartlarda devam edebiliyorsam, bunda, EGET Vakfı’nın payı fazlaca büyüktür.
Birçok gencin hayatına olumlu açıdan yön vereceğine emin olduğum bu vakfın, şu ân için bir bursiyeri; meslek hayatıma atıldığımda ise burs vereni olacak olmaktan dolayı mutluluk duyuyorum.
Uygar
